W Królestwie Polskim odbywały się tutaj w latach 1827-1828 posiedzenia sądu sejmowego. W okresie międzywojennym był siedzibą Sądu Najwyższego. W 1944 podczas powstania, został spalony.
Po wojnie odbudowany, mieści to, co zostało (niecałe 5%) z liczącej 40 tysięcy rękopisów Biblioteki Załuskich i Rapperswilskiej, a także inne zebrane później stare druki i zbiory graficzne. Na uwagę zasługują zwłaszcza bezcenne iluminowane polskie i zagraniczne manuskrypty średniowieczne. Znajduje się tam również zbiór tematyczny poświęcony okresowi Wielkiej Emigracji (1831-1883) i pamiątki piśmiennicze po Cyprianie Kamilu Norwidzie.
Elewacja frontowa pałacu skierowana jest na plac Krasińskich (dawny dziedziniec pałacowy), dokładnie na wprost nowoczesnego gmachu Sądu Najwyższego.
Oś główną budynku podkreśla ryzalit z trójkątnym tympanonem zwieńczonym rzeźbami gdańskiego rzeźbiarza Andreasa Schlütera. Elewacja od strony ogrodu została rozwiązana podobnie. Oba tympanony nawiązują do dziejów domniemanego protoplasty rodu Korwinów Rzymianina Marka Waleriusza Messali Korwinusa i jego walk z Galami. Zespół pałacowy jest jednym z najokazalszych założeń entre cour et jardin w Warszawie.
DAWNIEJ:
 |
Pałac Badenich i pałac Krasińskich przed 1939,
źródło: http://www.wikipedia.pl/
|
 |
Plac Krasińskich około 1900, w głębi pałac Krasińskich,
źródło: http://www.wikipedia.pl/
|
OBECNIE:
 |
Widok pałacu od strony gmachu Sądu Najwyższego,
źródło: http://www.wikipedia.pl/
|
 |
Fasada frontowa,
źródło: http://www.wikipedia.pl/
|
 |
Elewacja ogrodowa pałacu Krasińskich,
źródło: http://www.wikipedia.pl/
|
